Hoe bureau aandacht begon
Paulien en ik maken alweer een paar jaar films onder de naam CoFilm en zo waren we gevraagd door een bedrijf om een aantal video’s te maken, hun grote corporate video om te laten zien we ze zijn, een wervingsvideo om de juiste mensen aan te trekken en nog een aantal kortere video’s voor social media. Best een grote klus dus. Het liefst spreek ik hiervoor live af, een groot deel van de voorbereiding voor dit soort content gaat namelijk over gevoel en dat vind ik face to face toch altijd het fijnst. Dus ik ging naar hen toe en we hadden een meeting gepland van 1,5 uur. Eenmaal daar begon het hoofd communicatie gelijk met een verhaal van “druk, druk, druk”. Oké prima, iedereen is druk, dus ik zocht er niet teveel achter. Maar tijdens de meeting waar ik met haar op zoek wilde gaan naar de essentie van het bedrijf, stagneerde de boel steeds… ze bleef maar emails beantwoorden en nam zelfs een paar telefoontjes aan terwijl ik recht tegenover haar zat. Ik probeerde netjes te blijven, want ja, het is toch een klant, maar van binnen was ik aan het koken! Hoe kunnen we het hebben over een video serie die de essentie van de organisatie moet vangen, als het hoofd communicatie niet eens bij het gesprek kan blijven?
Frustratie is een goede raadgever voor mij. Dus toen ik laatst pissig uit een vergadering kwam met een klant van me, wist ik dat het tijd was voor verandering want dit pik ik niet meer.
Ik ging naar huis met een knoop in m’n maag. Dit zat me echt dwars. Niet eens omdat ik het niet heel netjes vind om iemand uit te nodigen en dan vervolgens er eigenlijk geen tijd voor hebben. Nee, dit ging dieper. En zoals ik in het begin al zei, frustratie is een goede raadgever voor mij. Dus besloot ik er eens goed naar te luisteren. We wonen in een prachtige bosrijke omgeving, dus wandelen in de bossen is mijn manier om m’n gedachten op een rijtje te krijgen. Na een wandeling van een half uur kwam ik uit bij een meertje. Een mooi stukje oase in het bos, maar meestal loop ik dit stuk voorbij. Niet vandaag. Vandaag ging ik even zitten.
Toen ik aan kwam lopen, zag ik alleen een meertje. Maar toen ik ging zitten, zag ik meer en meer. Ik zag het hout onder het water. Ik zag de reigers nesten bouwen in de bomen. Ik zag de varens zich uitrollen van hun winterslaap. Ik zag de schittering in het water. Ik hoorde het water kletteren van de waterval iets verderop. Ik zag de verschillen in kleuren in de bomen. En toen klikte het. Als ik vluchtig kijk, dan zie ik een meertje, dan zeg ik: “mooi” en loop ik door. Maar als ik met “aandacht” kijk en echt de tijd neem, dan zie je zoveel meer. Dan zie je waar het echt om draait en niet alleen het oppervlakkige. Dat is wat mist in mijn werk.
Maar al te vaak zit ik in meetings waar de mensen van het communicatie team hun aandacht niet bij het gesprek kunnen houden. Ik neem het ze niet kwalijk, ze zijn vaak overvraagd en veel te druk, maar het helpt niet. Als jij als communicatieprofessional niet eens de aandacht bij jouw content kunt houden, hoe kan je dan verwachten dat je klanten/volgers dat wel doen? Steeds vaker voelt wat we maken simpelweg als een vinkje op de to-do lijst van onze opdrachtgever zodat ze weer door kunnen met de rest van de oneindige to do lijst. Met als resultaat dat tegen de tijd dat wij opleveren, dat de aandacht alweer bij het volgende ding ligt. Zo heeft de content vaak niet het beoogde effect. En dat vind ik keer op keer weer zonde voor ons allemaal. We maken iets moois, het wordt gedeeld en weer vergeten. Het ding is, we maken collectief zoveel troep wat niemand boeit, dat we vooral meer maken en ons focussen op dat het zo kort mogelijk is, zodat het een kijker vrijwel niets kost om het te kijken. Dit levert wel kijkers op, maar geen klanten. En waar gaat het nou echt om? De vraag die niet gesteld wordt, en ik bedoel letterlijk nog nooit, is: hoe maken we iets wat mensen echt boeit? Die vraag, vraagt om aandacht. Aandacht voor je klant, aandacht voor wat je wilt vertellen en aandacht in het maken van die video. Maar om de een of andere reden zitten we gevangen in snel,snel,snel en druk,druk,druk en daarom blijven we collectief troep creëren. En hiermee creëren we de illusie dat mensen geen aandacht spanne hebben, maar in werkelijkheid is wat je hebt gemaakt simpelweg niet boeiend.
In mijn privéleven is aandacht al jaren een groot thema. Ik merk dat als ik iets met aandacht doe, dan geniet ik er meer van, dan voel ik me ontspannen en dan wordt het resultaat ook echt beter. Ga maar eens na bij jezelf, wat is een leukere date? 1. Een avond waar je samen uit eten gaat en geen seconde op je smartphone zit en waar je echt tijd voor elkaar hebt. Of 2. Een avond waar je samen uit eten gaat en je zit allebei de hele avond tegenover elkaar te scrollen. Ik hoop toch dat iedereen hier antwoord 1 geeft, maar waarom zie ik antwoord 2 dan steeds vaker gebeuren? Daar kan ik nog veel over vertellen, dat komt wel in een ander blog. Mijn punt nu is, zonder aandacht, is het niets waard. Je bent het zo vergeten, je beleeft er geen plezier aan en niemand heeft er iets aan. Daarom is het tijd voor aandacht. Niet alleen privé, maar juist zakelijk!
Zo ontstond aan dat meertje het idee voor een communicatiebureau waarmee we communicatieprofessionals helpen om met aandacht te maken, verspreiden en te inspireren. En dan met de naam Bureau Aandacht. Als iets bij mij klopt, dan gaat het gelijk stromen. Met die naam, kwam ineens alles in een stroomversnelling wat onder de naam CoFilm altijd stagneerde. Ineens zag ik trainingsdagen voor me, Aandachtsdagen om communicatieprofessionals te verbinden en te inspireren, ineens zag ik voor me hoe wij met aandacht kunnen werken en hoe leuk het me lijkt om over die werkwijze te delen op social media, een nieuwsbrief en nog veel meer. En ineens zag ik ook hoe krap het jasje van filmmaker is geworden voor mij. De frustratie die ik in het begin voelde, maakte ruimte voor inspiratie en een richting waar ik met veel enthousiasme mee aan de slag ga. Ik belde Paulien en ook voor haar klopte het en ze begon gelijk te praten over alles wat zij wilt delen over hoe zij aandacht toepast in de praktijk. Dat was het laatste zetje, want Pauliens intuïtie, die zit altijd goed.
Voordat ik het bos uit was had ik de URL al geclaimd en was Bureau Aandacht in mijn hoofd al ontstaan. Nu zijn we het echt aan het maken zodat we er ook echt mensen mee kunnen helpen en dat is het avontuur wat we nu stapje voor stapje met aandacht aangaan.
Wil je dat we met aandacht voor jou aan de slag gaan? Ik luister graag.
